[32]

Rene: Pst! Lilo!
Lilo: Rene?
Rene: Ciszej! Słuchaj, prekaż Misty że wrócę... tak za 5 rozdziałów, ok?
Lilo: Jasne...

Rozdział trzydziesty drugi "Trochę szczerości, nie zaszkodzi - część pierwsza "

            Około godziny 18, Aleksa i reszta chłopaków przesiadująca w jej domu, postanowili zagrać w karty. A ta zaczęła i opowiadać jak to spędziła dzień..

-I tak po prostu cię pocałował?- spytał Max kładąc asa pik na kupce kart.

-Yhym. Potem przyszedł Nataniel i go oderwał. Kastiel chyba sam był zdziwiony tym, że to zrobił. – położyła królową pik – Nawet nie wiem, o co chodziło.

-Z naukowego punkty widzenia, tamto zachowanie nie miało żadnych podstaw.- Adrian położył królową kier.

-Z chłopskiego punktu widzenia…- Dakota położył dziewiątkę kier – Może Aleksa po prostu mu się podoba.

-Kastielowi?- Edward uniósł jedna brew ku górze i położył dziewiątkę karo- To chyba nie jego typ, co nie?  

-Skoro był z Debrą, to tak. Aleksa nie jest w jego typie. – Maksymilian położył króla Karo – 5 kart dla ciebie siostrzyczko.- poczochrał ją.

-On woli pewne siebie dziewczyny. Z biustem, czerwonymi ustami i uporem. – prychnęła. Położyła kolejnego króla.- 10 dla Gucia.

-Powiedziałbym coś, ale lepiej to w słowa ujmie Dakota…- wziął 10 kart, po czym położył trzy trójki. – 9 dla ciebie.

-Eee? 9?- nie chętnie wziął katy. Położył waleta pik.- Cóż, uporu ci nie brak… Kształty tez nie są złe…

-Jesteś moim kuzynem idioto!- pacnęła go w głowę. Towarzystwo wybuchło śmiechem. – Poza tym, to nie o to tu chodzi!

-No. Nosisz zbyt luźne ubrania by można zobaczyć to wszystko w pełnej okazałości…, Więc…

-Jeszcze jedno słowo Baltimore, a będziesz miał królewski pogrzeb!- warknęła szatynka

-UUU!- cała reszta zaśmiała się, nawet Max

-Pogrzeb? Nie wolisz wesela? Jak sama nazwa wskazuej, jest wesoło.

-Pogrzeb, jak sama nazwa wskazuje wiąże się z grzebaniem kogoś. A ja bym cię chętnie pogrzebała i zatańczyła na twoim grobie.- uśmiechnęła się- To by dopiero było wesołe.

-Wygrałem!- krzyknął Dakota

-Jak?!- odparła cła reszta

-Gdy wy gadaliście to ja spokojnie sobie grałem.

-Według zasad, trzeba upędzić położenie ostatniej karty słowem „Makao”, czyli tytułem tej gry wieloosobowej. Więc „frist” nie było makao, „second” to nie mogłeś wygrać grając w pojedynkę.

-Nie umiesz liczyć o francusku? – spytała Aleksa

-To trudny język! Nie wiem jak powiedzieć frist i tak dalej…

-Hiszpański mu lepiej idzie.- powiedział Dakota 

-Ile wy się uczycie języków?

-Ojczystego, czyli angielskiego, francuskiego, hiszpańskiego… A niektórzy mogą dodatkowo dobrać rosyjski lub niemiecki. Tak robią trzy czwarte uczniów. -wyjaśnił Edward.

-Wow… Nie chciałabym być w waszej szkole!

-Przedmioty to małe miki. Najgorsze są mundurki..- jęknął Dakota

-I tak go nie nosisz.- Powiedział szatyn

-Właśnie, dlatego że są okropne!

-Dlaczego chodzicie do takiej szkoły? Nie wolelibyście iść od normalnej?

-Rodzice.- Powiedzieli zgodnie.

-Aha…

-Myślisz, że dlaczego Edwa…- brunet zasłonił dłonią usta Dakoty

-Co?

-Nic..- burknął chłopak i puścił przyjaciela.

-Nie powiedziałeś jej?!- krzyknęli razem Adrian i Dake

-Zamkniecie się w końcu?!

-O, czym mi nie powiedział?- spytała zaskoczona Aleksa

-No to… My się z Maxem ulotnimy, a wy sobie… pogadacie!

                   Odeszli, tylko Edward i Aleksa zostali, siedząc na dywanie przy kupce kart. Brunet westchnął głęboko. Napięta atmosfer spowijała pokój niczym gęsta mgła. Aleksa wręcz czuła, jak robi się jej duszno. Chłopak przesunął się i usiadł obok niej. Emocje szargały nim niczym małą łódką na olbrzymim morzu, podczas huraganu. Odgarnął włosy do tyłu.

-To dość… - zgryzła wargę

-…, Co takiego się stało, że zostawiłeś mnie bez słowa, a teraz nie chcesz o tym powiedzieć?

-Powiem, ale jest pewien warunek. Ale mogę ci go dopiero powiedzieć, po tej całej historii. O ile chcesz słuchać.

-…- niepewnie ujęła jego dłoń – Tylko mnie nie okłam, dobrze?- odezwała się smutno

-Dobrze… A więc…

C.D.N

_______________________________

Hej!

Lilo: Miały być kłamstweka, a tu szczerość...

Musi być prawda, aby było kłamstwo.

 Lilo: Rene musi być jeszcze przez 5 rozdziałów nieobecny, aby ja mógł być.

Postanowiłam że to czytelnicy zadecydują, co się  wami stanie. Kochani na lewym pasku będziecie mieli ankietę, w której głosować będziecie albo na Lilo, albo na Rene!

Lilo: Będzie referendum? 

Nie.

Lilo: Szkoda, pobawilbyśmy się w Polską politykę i zrobili chaos...

Chciałoby się..

Pozdrawia Misty i antydemokratyczny Lilo.