[25]

Rozdział dwudziesty piąty "Będę czekać."

              Szatyn oderwał się od dziewczyny. Spojrzał głęboko w jej oczy. To co mu powiedziała było dla niego szokiem. Ale jednocześnie cieszyło go to. Aleksa odgarnęła mu włosy z twarzy. Uśmiechnęła się do niego. Serce biło jej szybciej niż zazwyczaj.Jednak miała przeczucie że coś nie gra... Odrzucała je od siebie, tak jak trzymany w dłoni gorący kartofel. 

-A teraz mów, co chcesz wiedzieć, aby mi wybaczyć?

-... Edward... Kim on jest?- puścił ją.

-... był kiedyś moim przyjacielem. Ale zostawił mnie gdy akurat go potrzebowałam. Heh... A teraz siedzi u mnie w domu, bo to kumpel mojego brata. 

-Czujesz coś do niego jeszcze?

-... - odwróciła wzrok

-Aleksa, nie mogę...

-Tak.

              Chłopakowi rozszerzył się źrenice. Zaczął się trząść.Zacisnął dłoń w pięść. Zagryzł wargę tak mocno, że aż popłynęła z jej krew. 

-Tak?!- odrzekł wściekły

-...ale on do mnie nie. Nigdy nie czuł. Byłam tylko zabawką. Znudziłam mu się, to mnie wyrzucił. Chce o nim zapomnieć, ale nie mogę. Nigdy nikt nawet nie pytał dlaczego. 

-To powiedz!

-BO nikt nie chciał być na jego miejscu!

             Spojrzała na niego. Uczucia zeszły z Kentina jak powietrze z pękniętego balona. Nie wiedział jak się czuć. 

Zdradzony? 

Zaskoczony? 

Zasmucony?

           Podniosła dłoń. Wytarła krew z jego wargi palcem wskazującym. W jej burych oczach widział smutek. Uniósł niepewnie dłoń. Chciał coś zrobić, ale nie wiedział co. Dziewczyna złapała tą dłoń.

-Ja nigdy nie kłamię. I teraz też tego nie zrobię, więc słuchaj uważnie.

-...

-Powiedziałam ci minutę temu że jestem tobą zauroczona. Tobą, nie Edwardem. Chce żebyś to ty był w pustce w moim sercu,a  nie on. Kentin... proszę, nie zostawiaj mnie teraz.

-Muszę to wszystko przemyśleć.

-Dobrze. Będę czekać.- puściła jego dłoń - Nie musisz się spieszyć. Ja będę czekać. - uśmiechnęła się do niego smutno. - Na Edwarda też czekałam, ale na ciebie będę inaczej czekać.

           Po prostu odeszła wolnym krokiem."Ken... będę czekać, do puki ty nie powiesz stop, a nie kiedy ja to zrobię."

***

                Kastiel obudził się. Coś go dręczyło, sprawiało że nie mógł spać. Przetarł oczy dłonią. Usiadł na łóżku, czując jak boli go kark. Przejechał po nim dłonią. W pokoju było zimno i pachniało dymem papierosowym. Nie lubił swojego pokoju. Od dłuższego czasu tak było. Od kiedy Debra go wykorzystała. Czuł się jak obcy. 

                Wstał z łóżka, kładąc nagie stopy na podłodze. Zaczął stąpać po dębowych panelach w kierunku biurka znajdującego się pod oknem. Wziął do ręki dokumenty Aleksy. Przeczesał włosy palcami, odgarniając je przy tym do tyłu. 

-Coś musiałem przegapić...

               Zaczął wertować wzrokiem tekst który znał niemalże na pamięć. Zaczął nerwowo stukać w blat biurka. Jednak nie znalazł nic nowego. Nagle palce przestały uderzać. Skupił wzrok na pewny zdaniu. "Trzecie miejsce w konkursie 'Piosenka Mojego Życia- ostatni etap'." Włączył laptop. Wpisał w wyszukiwarkę nazwę konkursu i wszedł na jego oryginalną stronę. 

"Konkurs dla uczniów szkół gimnazjalnych, odbywający się co dwa lata. Udział biorą w nim przedstawiciele poszczególnych szkól. Przedstawiciele musza być zespołem składającym się co najmniej trzech osób, jednak nie przekraczającym siedmiu. Konkurs dzieli się na trzy etapy. Pierwszy etap odbywa się między szkołami w danej miejscowości, następnie zwycięscy rywalizują z resztą szczęśliwców, na obszarze danego województwa. Końcowy etap odbywa się w stolicy, a biorą w nim udział osoby wybrane z poprzednich etapów i zespół który zwyciężył poprzednim razem." 

    Uniósł brew ku górze

-Śpiewała? Skoro to trzecie miejsce, to musiała być niezła... a jej zespół prawdopodobnie został zapisany na tej stronie. 

             Zaczął wertować stronę. W końcu znalazł odpowiednią notatkę.

Zespół zajmujący trzecie miejsce, wzbudzał wielkie kontrowersje. Jak to ujął jeden z sędziów : 'Członkowie diametralnie się różnili. Pochodzili z różnych środowisk i różnili się charakterami oraz wyglądem'. W skład jego wchodził uczniowie szkoły im.Izaaka Joguesa, a dokładniej : Andre Pierre ( klasa druga - basista), Rosalina Michel (klasa pierwsza - perkusistka), Aleksa Snow (klasa druga - klawiszowiec i wokalistka), Edward Baltimore (klasa trzecia- gitarzysta i wokalista) oraz Maksymilian Snow (klasa trzecia - trębacz)." Zespół jednak rozpadł się tydzień później, z nieznanych powodów. 

       Zaczął kolejno wpisywać nazwiska członków zespołu w wyszukiwarkę. Andre nic nie wyróżniało, był dzieckiem ludzi trudniących się w mało ambitnych pracach. Z Rosalina było podobnie.

-Dzieciaki z rodziny muzycznej i bachory z zwyczajnych. Nic inte...wow.

            Nie spodziewał się że właśnie to zobaczy. Nie miał zielonego pojęcia o tym że Edward... był kimś takim. Zaczął czytać. Nagle uśmiechnął się szeroko. 

-A więc tu cię mam ty mała żmijo...

Zadowolony wyłączył laptopa i padł na łóżko. Zamknął oczy. Miał już tysiące planów, jak jej zaszkodzić.

_________________________________

Hej!

Lilo: No w końcu rozkręcimy tą zabawę... Trzeba będzie kupić popcorn. 

Ciekawe skąd weźmiesz forsę.

Lilo: Z banku banku Milenium. Albo BNP Paribas... 

Zapomnij. 

Lilo: Dobra, to kiedy dobijemy Aleksę?

Na spokojnie... Poza tym, znowu zdradzasz fabułę.

Lilo: Raczej łatwo się domyślić że Kenitn ją...

Cicho!

Lilo: A wtedy Edek...

Bo cię uduszę! 

Lilo:.... W wakacje będzie więcje rozdziałów?

Może                    .                                   

Pozdrawia podenerwowana Misty i rozgadany Lilo.